دنیا پر از هیاهوست...

خدایــــــا...

دنیا پر از هیاهوست!

می ترسم بین این همه صدا، گم بشوم...

هزاران رنگ! هزاران حرف! هزاران چشم...

از کدام راه باید بروم؟!

نکند بیراهه بروم و از کاروان جا بمانم؟

نکند یادم برود که میان این همه رنگ، فقط باید رنگ یکرنگی را بخواهم...

خدایا!

نمی خواهم همه ی کارهای دنیا را بیاموزم!

نمی خواهم چون طفلان، سرگرم هزار بازیچه باشم...

می خواهم بزرگ بشوم...

می خواهم فقط " عاشق بودن " را بیاموزم...

فقط " مهر ورزیدن " را یاد بگیرم...

فقط " آدم بودن " را تجربه کنم...

رویای آسمانی من، آسمانی شدن است...

همان آسمانی شدنی که مرا از عمق ذلت به عرش کبریایی تو بالا می کشاند...

باید دل زمینی و خاکیم را با ضربان نگاه تو هماهنگ کنم...

باید فقط در هوای پاک تو نفس بکشم...

باید فقط عظمتت را در نی نی چشمانم مرور کنم...

باید میان این همه رایحه، فقط بوی احساس تو را استنشاق کنم...

همه جا بوی تو را گرفته...

بوی میهمانی مهتاب...

بوی نفس های خیس باران...

بوی پروانه و گل...

بوی عشق...

بوی عاشق بودن...

بوی عاشق ماندن...

فقط با بوی تو دلم آرام می گیرد و یادم می ماند که خواست تو همیشه غالب و پیروز بر همه چیز است...

و قدرت تو بزرگتر از همه ی قدرتهای عالم...

خدایا تویی که دلم را آرام می کنی...

دنیا، دنیای هیاهوست...

از پشت این همه هیاهو، باید آسمانی بشوم...

خدایا کمکم کن میان همه ی کارهای دنیا،

فقط آدم بودن را، عاشق بودن را و عاشق ماندن را بیاموزم...!

آمیــــــــن...