مقصـــ ـــد،
مال ِ شهــر ِ قصّــه ی ِ بچّه گی ها ست ...
دنیـــــای ِ آدم بزرگ ها ...
شبیـــه بــارانـ ــی کـه هنــــوز نیـامـــده...
گیــ ــــر کـــرده ام...
در دلـــ ــــ ابــ ــرهـا...
دیــوانــ ــه ات میکننــد مسـائـلـ ــی کـه در ذهنـتـــ ــــ ...
بـه جـ ـای حـ ــل شـ ـدن، تـ ـه نشیـ ــن شـ ـده باشنــد ...!
غــوغـ ــای درون ِ دُختـ ـــر آبــــ ــــان را،
تنهــ ــــا خـ ــود میتوانــد چارهــ جویــ ـی کنــد و خدایـــش...
خدایـــــا...
از مـن تـا تــو راهـی نیستـــــ...
فاصلـــه ایست بـه درازای مـن تـا مـن...
و در این هیاهـــوی غریبـــــ،
مـن ایـن مـن را نمی یابــم...!
اینکه نمی خواهم حرفـ ـــ دلـ ــم را بزنم بماند...
اینکه در ذهـن و فکـ ـرم چه می گذرد
و مـن به چه می اندیشـ ـم بماند...
اینکه نمی خواهم حرفـ ـــ های تکـراری بگویم بماند...
اینکه آدمـــ ها چگونه اند و چطور قضاوتـ ـم میکنند هم بماند...
تمـ ــام این حرفـــــ ها به کنــ ـــار...
چیزی که ماندنی است ودوست دارم بماند،
مـ ـن و خدایـ ــم هستیم...
زندگـی مانند یک سـوال چند گزینـه ایست...
گاهـی این گزینـه ها هستند کـه
باعث سردرگمـی میشوند نه خود سـوال...
آرامــش...
سهم قلبــی ست که در تصـرف خـداسـت!
قلبتـــان آرام و لحظاتتـــان خدایـــی...
...التمـــاس دعـــــا...
همیشـــه حرفـــــ هایی ست برای گفتن ...
و حرفـــــ هایی ست برای نگفتن ...
و ارزش هر انســـان به حرفـــــ هایی ست که برای نگفتن دارد ...
حرفـــــ هایی برآمده از دلـــــ ♥ ـــــ ...
دیـ ـر یا زود...
تجربــه ی زندگـی بـه مـا می آموزد کـه...
در درون بعضـ ـی انسـ ـان هــا...
گاهـ ــی انسـان دیگریسـت کـه...
او را هرگـ ــز نمی شناســی...!!!
بــ ــاران بهــ ـــانه است...
آسمـ ـــان نمی توانـد اشکـ ــــ هـایش را نگــه دارد...!
بعضــ ــی حرفــ ـــها...
گفتنــی ست و بعضـــی نوشتنــی...
و بعضـــی هیچکــدام...
این روزهــ ــــــا به هیچکــدام نزدیکتــرم...!
نــمـی فـهمـنـتــــ...
تـرجـمـ ــه اتــــ مـیـکـنـنـد...
زندگــ ــی به مــن آموخـت
کـــــه...
هیــ ـــچ چیــــز از هیــ ـــچ کـس بعیــ ـــد نیسـت...!
حواسـ ــمان باشـــد...
زندگـ ـــی دو چهــــره دارد...!
یا به بازیمــــان میگیــرد...
یا به بازیــش میگیریــم...
انتخـــــاب بـا ماســـت...
زندگــــی نوشتنــــی زیـــــاد داره...
امــــــا...
گاهـــی هیچـــی پیــدا نمی کنی بنویسی
جز سکــ ــــوت...
بعضــی حــرف ها را نبایــد زد...
بعضــی حــرف ها را نبایــد خورد...
بیچـــــاره دل...
مقصـــ ـــد،
مال ِ شهــر ِ قصّــه ی ِ بچّه گی ها ست ...
دنیـــــای ِ آدم بزرگ ها ...
شـال بافتنــی بود،
که دور گردنمـان پیچیـــــــدیم!!!
و هــــــوا ســرد و سردتــــــر شـد...
یکبــاره روی زمیــن غلتیدنــد ...
دانــه های کوچــک بـــــاران ...
انگــارتسبیــح یکی از فرشتـــه ها؛
پــاره شده بــود !!!
بعضی آدمها شبیه قهوهاند!
هر قدر هم که شکر اضافه کنی...
باز یک رگهی تلخی در وجودشان هست...