اِلٰهی وَ رَبّی مَنْ لی غَیْرُکَ...

خــ ــدای مـ ـن...

ایـ ـن روزهــ ـا بیشتــر حواسـ ـت به مــ ـن باشـد...

می گوینـد بزرگتــرین شکسـ ـت، ازدست دادن ایمـ ــان اسـت...

حواسـت باشد که مــن شکسـ ـت نخورم...

مــن هنوز هم تو را به نام قاضی الحاجات می خوانــم،

حتــی اگر همــه ی التمـ ــاس هایـم را نـادیــده بگیــری...

هنــوز هـم تـو را ارحم الراحمین می دانـــم،

حتــی اگــر سخــ ـت بگیـــری...

هنـوز هـم تــو همـان خدایــی...

امـ ــا مــ ـن...

مگـ ـذار کـه از دسـت بـــروم...

من امیــ ـدم به توسـت...

بـرای دلــ ـــم امـن یجیــب بخوان تــا آرام شــود ایـن دل مضطـ ــرب...

خدایــــا...

ســال هاسـت به این نتیجــه رسیــده ام کـه تــــو...

آن مشتــ ـرک موردنظـ ــری هستـی کـه همیشـ ـه در دستـرسـ ـی...

 اِلٰهی وَ رَبّی مَنْ لی غَیْرُکَ...