بچه که بودیم...

بچه بودیم راحت دلمون نمی شکست!

بزرگ شدیم خیلی آسون دلمون می شکنه...

بچه بودیم همه رو ۱۰ تا دوست داشتیم،

بزرگ که شدیم بعضی ها رو هیچی بعضی هارو کم و بعضـی ها رو بی نهایت دوست داریم...!

بچه بودیم از آسمون بارون میومد،

بزرگ شدیم از چشمامون...

بچه بودیم همه چشمای خیسمون رو میدیدن،

بزرگ شدیم هیشکی نمیبینه...

بچه بودیم تو جمع گریه می کردیم،

بزرگ شدیم تو خلوت...

بچه که بودیم قضاوت نمی کردیم و همه یکسان بودن

بزرگ که شدیم قضاوتهای درست و غلط باعث شد که اندازه دوست داشتنمون تغییر کنه...

بچه که بودیم بزرگترین آرزومون داشتن کوچکترین چیز بود!

بزرگ که شدیم کوچکترین آرزومون داشتن بزرگترین چیزه...

بچه که بودیم آرزومون بزرگ شدن بود!

بزرگ که شدیم حسرت برگشتن به بچگی رو داریم...

بچه که بودیم تو بازیهامون همش ادای بزرگ ترها رو در می آوردیم!

بزرگ که شدیم همش تو خیالمون بر میگردیم به بچگی...

بچه که بودیم، بچه بودیم...

بزرگ که شدیم، بزرگ که نشدیم هیچ...!

دیگه همون بچه هم نیستیم...

کوچک که بودیم چه دل های بزرگی داشتیم!

اکنون که بزرگیم چه دلتنگیـ ــم...