پاییز محرم فرا رسید...

ماه محرم هم پاییزی دارد...!

وقتی گرمای عشق آهسته آهسته از شهر بیرون رفت و باد ظلم وزیدن گرفت...

پاییز محرم فرا رسید...

وقتی برگ های وفا یک به یک زرد شد و کوچه پس کوچه ها را پر کرد و فرش پای عابران شد و

شرف و انسانیت بر درخت ناجوانمردی و جهالت سر به یکدیگر دادند...

پاییز محرم فرا رسید...

مردم پیمان شکن در هوای سرد و فضای خاکستری آتش جنگ افروختند...

تا دستهای آلوده شان را گرم کنند و کلاه جمود بر سر گذاشتند تا مغزشان را محصور سازند و

تن پوش خیانت پوشیدند...

پاییز محرم که رسید...

باغچه ی صفا و صمیمیت خشک شد و شاخه ی پیچک وجدان شکست...

پاییز محرم که رسید...

پرستوهای تولی و تبری از دل پاییز زدگان کوچید و

در دلها سنگ نامردمی جا گرفت و صداقت آرزویی دست نایافتنی شد...

باران رحمت که بارید همه به خانه های تاریک پناه بردند و چشم های خود را بستند و

گوش های خود را گرفتند و قطره ای از باران تن آنها را نشست و پلک هایشان را نم نزد...

پاییز محرم که رسید...

بوته های خشک پناه دخترکان بهار شد و

زمین بر سینه خویش از شدت درد پی در پی مشت حسرت و ناامیدی کوفت و

دامنش از خون یاران عشق رنگین شد...

پاییــ ــز محـ ـــرم چه غمگیـ ــن است...