ای روزگــار... از خـ ـط خـ ـطـ ـی هایـم ساده نـگــــذر...! بـه یـاد داشتــه باش... این دلــنـوشــته ها را یک دل، نــوشــتـه...!
درباره من
غوغــای دُختر آبـــان را تنهــــا خودش درک میکُند و خدایش...!
از جنـس دومیــن مــاه پاییـــز که باشی تنهــــا یک تلنگُـ ــــر کافیست،
برای فرو ریختن دُنیایت...
اشکــــ هایت...
و این دگرگونــی را فقط خودت میبینی و خودت...!
دگرگــون میشوی در پس هر واژه
و اگـــــــــر غــ ـــرورت را مورد اصــ ــابت قــرار دهند، این دیگر اوج بیگانگـیست...
آنقدر که خود را گاهـی با تمـام وجود در آغوش میگیری و برای خودت اشکـــ میریزی!
سکـ ــوت میکُنی...
دُختر آبـــان که باشی...
دُنیایت بی رحمانـــه شیشـ ــــه ای ست!
ظریف است...
میشکنــ ــد...
در جست و جوی تلنگــ ـــُر است...
فرو میریزد به سادگـ ـــی...
دُختر آبـــان که باشی...
درونت همیشـه غوغـ ـــاست!
و این غوغـــا را فقـط خــ ـــودت لمــ ــس میکنـی و خودت...!
دُختر آبـــان که باشی...
نگــــ ــــاه ها را میشناســی...
با هـر نگــــاه داغ میشوی و گاه یـــخ...
دُختر آبـــان که باشی...
حرف هـــــا... نگاه هــــا... عمـ ـــق معنایشـ ـــان را نشــان میدهند...
و این معنــ ـــا را فقــ ــط خــودت میفهمــ ـــی و خودت...
دُختر آبـــان که باشی...
پاییــــز دیگر فقط پاییـــز نیست!
خط جدیدیست از یک لحظـــــه...
که این لحظــه را فقط خودت لمــس میکنی و خودت...
از جنس من که باشی...
تازه میفهمی،
زندگـی را زندگـی کردن چـه معنــاست...
ادامه...
همانطور که دیگر شلوار پاره نشانه فقـــر نیست !
ســـــکوت هم نشانه ی رضایــــت نیست....
ممون سمانه جان بابت نظراتت...
اَگر شآعر بودَم
چنان شعرے برآیت مے نوشتَم
کہ بآ کلمآتَش خودَت رآ دآر میزدے !
وقتـــے مـــےروے حــَـواسَــت بـــاشـد ،
حـَــتمــاً خــُـدانگهـ دار بــِگویــــے
تـــا خــُـدا حواسـَـش را بیشتر بـــهـ مـَـن بــِدهـــد...
آخـــر میــدانـــے
خـُــدا بـــهـ هواے تـــــــو مـَـرا رهــا کــــرده است...
چـــہ بــے پــَــروآ
دلــَـمـ {!!! آغُوشـِ !!!} مَمـــنوُعـہ اے رآ مے خـــوآهـَد
کـِـہ تَنـهـــآ << شـَرعے >> بـُودنَــشـ رآ
مـَن مـے دآنَمـ
وَ دلـــَــمـ
وَ تـــُــو...
حواسَتـْـ بــِہ دِلَـتــْ باشَـد
آن را هَر جایــے نَگُذار ...
ایـن روزهـا دِلـْ را مـیدُزدَنـْد
بَعد کــِہ بــِہ دَردِشان نَخُوردے
جاے صَنـْدوقِ پُسـتــْ آن را
دَر سَطـْلِ آشـْغالـ میــے اَنـْدازَنـْد
وَ تو خوبـْـ میدانــے دِلــے کــِہ الـْمثنــے شُد...
دیگر دلـْ نمــے شود...
دلتنگ که میشوی
چشمهایت را ببند
مثلِ یک عکسِ فوری؛
فوری ظاهر می شوم
.
.
خدا در مکان های دو از انتظار
به دست افرادی دور از انتظار
و در مواقعی تصور ناپذیر
معجزات خود را به انجام می رساند.
برای آن مهربانِ توانا ، غیرممکن وجود ندارد ...
همیشه ، همیشه و همیشه امیدی هست ...
ممنون خانومی خیلی خشجل بود.
خواهش عجیجم...
نظر شمام قشنگ بود...
خداوند بی نهایت است و لا مکان بی زمان
اما به قدر فهم تو کوچک می شود
و به قدر نیاز تو فرود می آید
و به قدر آرزوی تو گسترده می شود
و به قدر ایمان تو کار گشا می شود