ای بهاری ترین بهار...

خدای من!

ای بهاری ترین سعادت من...

من بهاری بودن را از تو می خواهم...!

نفس بهاری خود را با باران مهربانیت بر من که گرفتار تاراج زمستان سرگردانی شده ام، نثار کن

تا جوانه ی سبز رویش در من بشکفد...

شاخه های شادمانی را در من پر شکوفه کن

تا میوه های سرزندگی و طراوت در من ساخته بشود...

کمکم کن تا غبار بی هدفی را از تنگ بلورین قلبم پاک کنم،

تا در شفافی آن چهره ی مهربان تو را ببینم...

ای خدای مهربان من!

امید آرمیدن در بهشت مهربانیت را از من دریغ نکن...

نگاه گرم تو کافیست تا آدم برفی بی انگیزگی در من آب بشود و دشت وجودم، بهاری گردد...

ای بهاری ترین بهار! مرا چون خود، بهاری کن...